Rozdział 28

Pisząc ten rozdział puściłam sobie piosenkę Dawida "Wytrzymać chcę" Puśćcie sobie dla lepszego nastroju :)
Kochani, mam nadzieje, że wybaczycie mi, że teraz wstawiam co dwa dni. Ale na prawdę innej możliwości nie ma. To i tak często. W moim opowiadaniu, non stop od 5 rozdziału coś się dzieje. Powiedzcie mi, chcecie spokojniejsze rozdziały?Może chcecie, jakieś konkursy? :) Czekam na wasze odpowiedzi, dziękuję za komentarze bardzo motywujące <3 Kocham was :* #aloha
Ps. Za niedługo wypiszę listę osób, które komentują mojego bloga, po kolei tak jak przychodzili.Tak. Mam taką listę prowadzę ją :) :***
Powędrowałam do pokoju Patrycji byłam taka wściekła, nie rozumiałam nic. Na szczęście tam była.
-Co ty zrobiłaś?! Dlaczego... - Powiedziałam najpierw wściekła potem wykończona.
-Mówiłam.
-Co ty mu powiedziałaś?!
-Pokazałam... -Zobacz.
Patrycja rzuciła mi swój telefon były tam moje zdjęcia, jak przytulam Wrzoska, jak całuje mnie Deny i rozmowa na dyktafonie. Brzmiała ona tak:
--Seweryn? Co za głupie pytanie. Tak kocham go. - Powiedziałam to ja?
-Przecież to nie cała rozmowa. To wygląda jak bym mówiła, że kocham Seweryna. To zdjęcie wygląda jak bym całowała Deny-iego a to on pocałował mnie, a to wygląda jak bym była z Wrzoskiem bo go czule przytulam.
-No właśnie.
-Nic z tych rzeczy nie jest prawdą! Dlaczego chciałaś żebyśmy zerwali dlaczego?!
-Chciałam żeby czuł się jak ja.
-O co chodzi? Ty z nim byłaś?
-Wyjdź stąd!
Znowu nic nie rozumiałam, poszłam do Wrzoska. Nie chciałam pocieszeń, chciałam go tylko o coś zapytać.
-Wrzosek, Dawid i Patrycja... Czy oni chodzili ze sobą? - Powiedziałam powstrzymując płacz.
-Dlaczego o to pytasz? Czemu płaczesz?
-Wrzosek odpowiedz najpierw na moje pytanie! - Wydarłam się na niego.
-Tak, ale to było przecież, dawno temu. A co? - Powiedział nieco zaniepokojony.
-Dlaczego mi o tym nie powiedzieliście?!
-Bo to było dawno temu! Dawid szedł do 1 gimnazjum a ona do piątej klasy podstawówki, chodzili ze sobą odkąd Dawid był w piątej a ona w trzeciej, kiedy poszedł do gimnazjum z nią zerwał. - Opowiadał, powoli i spokojnie.
-Co zrobiła?
-Tak mi się wydaje, że ona kochała go bardzo. Ale przecież związek w takim wieku to nie związek.To była podstawówka, nawet nie gimnazjum. Ja wtedy miałem bardzo dobre kontakty z Patrycją, była zupełnie inna. Ale kiedy poszła do 1 gimnazjum a Dawid był w trzeciej, zmieniła się. Chyba myślała, że on chce z nią dalej być. W tamtej chwili, przestałem się z nią zadawać. Zamieniła się na taką jaką jest teraz, taką bezduszną. Rozkochiwała w sobie chłopaka, a potem go rzucała. Robi to do tej pory. Kiedyś byłem z nią jak z tobą, ale teraz się zmieniła. Tylko dlaczego o to wszystko pytasz?
Momentalnie zaczęłam płakać, ponieważ pytanie Wrzoska przywróciło mi rzeczywistość. Dla mnie już nic nie miało sensu, muszę porozmawiać z Patrycją i dowiedzieć się prawdy, może wtedy uda mi się naprawić nasz związek z Dawidem, na pewno się nie poddam, przecież ja go kocham... Nie mogę dać mu odejść.
-Patrycja, już od dawna to planowała... Już od dawna chciała zepsuć nasz związek z Dawidem. - Poukładałam sobie wszystko w głowie i zaczęłam mówić dalej. - Kiedy tu przyjechałam, już mnie nie lubiła, jak każdego innego. Potem zaczęła zauważać jak wy wszyscy, że pomiędzy mną a Dawidem coś jest. Zaczęła nam to wszystko utrudniać, robiła to wszystko, wszystko po to, żeby nas skłócić, zniechęcić do siebie. A nawet próbowała mnie zabić na basenie. Zabija Elizkę. I zabija miłość, moją i Dawida. Wysłała mu ten filmik patrz. - Pokazałam Wrzoskowi film, momentalnie zrobiło mu się przykro... On też przecież tam jest. Potem zaczęłam jeszcze tłumaczyć parę rzeczy Wrzoskowi. Nie wiedzieliśmy co zrobić. Wiedzieliśmy tylko jedno. Musimy porozmawiać z Patrycją, tylko ona może to wszystko naprawić. Ale to będzie najtrudniejsza rzecz w moim życiu. Wrzosek jeszcze musi wyjechać na tydzień. Sama nawet nie wiem po co, wyjeżdża jutro........
Nie zważając na godzinie położyłam się spać. Miałam dość tego dnia, jutro muszę pożegnać się z Wrzoskiem i załatwić sprawę z Patrycją raz, na zawsze...
Wstałam rano, trochę się ogarnęłam i od razu poszłam do Patrycji... Siedziała sobie zadowolona przy komputerze i oglądała profil.... Dawida? W sumie, wcale mnie to nie dziwi.
-Powiedz mi natychmiast o co tobie chodzi?! Wiem, że byłaś kiedyś z Dawidem i wiem, że z tobą zerwał.
-Nie wiem o co Ci chodzi... - Powiedziała trochę posmutniając.
-Nie udawaj głupiej, przez niego taka jesteś. Wyżywasz się na wszystkich myśląc, że to Ci pomoże.
-Chcę żeby cierpiał, tak samo jak ja! Żeby zobaczył, jak to boli, kiedy widzi się kogoś kogo się kocha całym sercem, z kimś innym, dla kogoś dla którego zrobiło by się wszystko, dla którego oddało by się swoje życie. Bo on nie wie jak to jest!!! - Zerwała się i wykrzyczała. - Nie wie! Kiedy przez całe życie kocha się tylko tą jedną osobę! Dla której możesz zrobić dosłownie wszystko! I widzisz ją  cały czas z kimś nowym i innym! I uświadamiasz sobie, że ty też byłaś jego kolejną zabawką! Że nigdy Cię nie kochał! Że była z tobą bo tak jej się podobało! Nie wie jak to boli! Ale ja już go nie kocham. I nie pokocha go już nikt inny! Tak jak mnie! Będzie cierpiał ze mną do końca! Albo ja, albo nikt! A więc nikt! Bo ja już go nie kocham rozumiesz?! - Wykrzyczała przyciskając mnie do ściany.
-Czyli Seweryna też nie kochasz i Kacpra? - Wydusiłam, tak jak by mnie ta historia nie wzruszyła.
-Nikogo nie kocham. Moje życie nie ma sensu, ma tylko jeden cel.
-Jaki?- Wydusiłam prawie mdlejąc.
-Zniszczyć Dawidkowi jego życie, tak jak on zniszczył moje. - Powiedziała przez zęby, puszczając mnie.