Rozdział 43

Cześć kochani! :*
Nareszcie weekend i mam trochę czasu by się rozpisać, a więc tak :D Ostatnio bawiłam się trochę ustawieniami wyglądu bloga i jak widzicie troszeczkę się to zmieniło, nie podoba mi się to, że rozdziały i data kiedy je wstawiłam są na czerwono, ale szukałam i nie pamiętam gdzie to się zmieniało, więc możecie mi pomóc i powiedzieć jeżeli wiecie gdzie to jest :D Ogólnie jak będę miała jeszcze troszkę czasu to się pobawię tym wyglądem ale jak na razie, to wracam codziennie o godzinie 16 do domu, jem obiad robię lekcje i uczę się na sprawdziany, kartkówki i pytania do 23 pomijając fakt, że wstaję o 5 rano by sobie to wszystko powtórzyć. No i jeszcze muszę znaleźć ciut czasu na siebie i bloga :) To teraz trochę o Dawidzie :P Nie zapominajcie o nabijaniu wyświetleń do "Jak to" :P Bo Weedy was ugryzie! Hahah :D LINK DO JAK TO --> https://www.youtube.com/watch?v=gjZcAdGTil4 Teraz o blogu ;3 Zbliżamy się do rozdziału 46, no kochani to jeszcze tylko trzy rozdziały was pomęczę i wszystko zrozumiecie :))) Teraz (w tych ostatnich 3 rozdziałach) to już dopiero będzie to wszystko bez sensu hahaha :D No i wgl dziś ze szkoły wróciłam o około 19 więc już kończę bo jestem padnięta.
LITANIA:
KOCHANI, AKTUALNE ROZDZIAŁY OD BODAJŻE 37 DO 46 BĘDĄ WYDAWAĆ SIĘ WAM DZIWNE, W NICH PRZEDSTAWIANE ZOSTANĄ SYTUACJE ZA SYTUACJĄ I WIĘKSZOŚĆ Z NICH NIE BĘDZIE DOKOŃCZANA . ALE ZROZUMIECIE CZEMU TAK BYŁO W ROZDZIALE 46 W NIM WSZYSTKO SIĘ WYJAŚNI I ZNÓW MÓJ BLOG BĘDZIE "NORMALNY" JEŻELI TAK TO MOGĘ NAZWAĆ, BO AKTUALNIE WYGLĄDA JAK BY TO PISAŁA JAKAŚ 10- LATKA, ALE SPOKOJNIE JUŻ NIEDŁUGO :*
PS: Moja ty ukochana czytelniczko "Normalnie Nienormalna" Po twoich ostatnich komentarzach, stwierdziłam, że muszę coś takiego zrobić i co jakiś czas będę podawała jedną osobę która dodaje najbardziej nienormalne komentarze hahahah. Jak na razie ty wygrywasz :D Jak ostatnio czytałam twoje komentarze pod 42 rozdziałem bodajże, to myślałam, że się popłaczę ze śmiechu haha <3 :* Dziękuję Ci :D W prawym górnym rogu nad moim zdjęciem, co piątek będzie pojawiał się nowy najbardziej nienormalny komentator! :*

-I wtedy zadzwoniłam do Ciebie i poprosiłam o spotkanie. - Powiedziałam kończąc całą historię i jeżdżąc bezsensownie widelcem po talerzu.
-Słuchaj, no niby nie możesz być na niego zła, ale żeby od razu powiedzieć Ci, żeby powiedzieć innym, że to była ściema? Żebyś zapomniała o tym wszystkim i znalazła sobie kogoś innego? Nie rozumiem typa, z resztą jak zwykle. - Powiedział Patryk, po czym chwycił kubek z kawą i się jej napił.
-Nie gadajmy o nim, mam zapomnieć to zapomnę. W ogóle to przepraszam, że nie dawałam Ci znać przez tak długo.
-Spoko, a co z tą kasą do weterynarza?
-Dwadzieścia tysięcy mam. A reszta nie wiem. - Powiedziałam smutnie.
-Skąd.. - Nie dałam mu dokończyć.
-Nie pytaj. Dawid miał zapłacić resztę no ale teraz już nie.
-Słuchaj... Ja mam sto tysięcy mogę Ci dać to osiemdziesiąt.
-Co?! Nie! Chyba oszalałeś! Skąd ty w ogóle masz taką forsę? - Zapytałam mocno zdziwiona.
-Zarobiłem, jak byłem w Anglii.
-Czekaj. Ile ty w ogóle masz lat?
-Dwadzieścia . - Powiedział poważnie. - Skoro nie chcesz żebym Ci je dał to mogę pożyczyć. A ile lat masz ty?
-Ja mam szesnaście. - Powiedziałam, strasznie zszokowana jego wiekiem. W sumie, mogłam się tego spodziewać.
-Pozwól mi zapłacić te pieniądze. Ty nie dasz rady inaczej. Rodzicom nie możesz powiedzieć. Tylko na mnie możesz liczyć. Zgódź się to jedyny sposób w jaki mogę Ci się odwdzięczyć.
-Za co? - Z każdym jego słowem, byłam coraz bardziej zdziwiona.
-Najpierw się zgódź. - Rozkazał.
-Ale Patryk...
-Zgódź się!
-No dobrze! - Wykrzyczałam.
-Jestem Ci wdzięczymy za to, że dałaś mi się poznać.
Zarumieniłam się cała, on to zauważył. Ale nie miałam czasu ani humoru na takie komplementy.
-Odprowadzisz mnie?- Zapytałam.
-Jasne. - Dodał po czym wstał.
Odprowadził mnie aż pod sam dom, moich rodziców nie było. Przypomniało mi się, że wyjechali na dwa miesiące i opiekę nade mną przejął Wrzosek. Który po czym dowiedział się o wszystkim i o tym, że nie idę na imprezę do Dawida. Został w domu i czekał na mnie. Był kochany.
-Dziękuję Ci strasznie, że mnie odprowadziłeś. - Powiedziałam przytulając się do Patryka. - A i dzięki za bluzę. - Próbowałam zdjąć ją z siebie ,  pożyczył  mi ją bo w połowie drogi  zrobiło mi się zimno.
-Hehe, nie oddawaj mi jej, oddasz jak będzie okazja. Słodko w niej wyglądasz.Spotkamy się jutro? - Podszedł do mnie i pocałował mnie w policzek na pożegnanie. - Cześć.
-Tak.Pa. - Odpowiedziałam po czym weszłam do domu.
W domu czekał na mnie jeszcze Wrzosek, rozmawiałam z nim, a ten mnie pocieszał. Zerknęliśmy z nim na Facebook-a Dawida, już dodał posta o którym mówił, ja jeszcze bardziej na nowo posmutniałam. Potem czekaliśmy z Wrzoskiem do godziny 22:00 o której miał wyjść teledysk. Oglądnęliśmy go razem, ja się rozpłakałam. Nie chciałam żeby Wrzosek to widział, no ale niestety. Przytulił mnie do siebie gdy nagle zadzwonił Dawid...
-Podoba Ci się teledysk? - Zapytał wesoło. W tle było słychać głośną muzykę.
-Bardzo. - Starałam się to powiedzieć tak aby nie słyszał, że płaczę. Niestety usłyszał...
-Kochana, błagam nie płacz. Szkoda twoich łez. Obiecaj mi, że pogadamy jutro. - Powiedział troskliwie.
-Obiecuję.
-To dobranoc. - Jego głos, był taki doskonały.
-Dobranoc. - Odpowiedziałam i rozłączyłam się.
Spojrzałam na Wrzoska, położyłam się przykryłam kołdrą i chciałam iść spać. Poprosiłam go żeby wyszedł. Zgodził się. Gdy zamknęły się drzwi ja przemyślałam wszystko co było dotychczas. Myśląc tak, zaczęłam płakać. Uświadomiłam sobie, że tak na prawdę, nie mam tu nikogo tak mi bliskiego i znajomego jak był dla mnie Dawid.